Zwyczaje ślubne nie zawsze są takie same w całej Polsce, a co dopiero na świecie! Pewnie nie raz zastanawialiście się jak wygląda włoskie, hiszpańskie czy francuskie wesele. Co je wyróżnia? Przeczytajcie sami!
Włochy
Najważniejszą rzeczą jest stłuczenie przez parę młodą kieliszków, gdyż ilość stłuczonego szkła oznacza liczbę lat, które spędzą ze sobą szczęśliwie. Istnieje zwyczaj, iż w dniu ślubu jako pierwszy pannę młodą powinien pocałować jej przyszły mąż. Poza tym na dwa dni przed ślubem dwie panny ścielą łóżko przyszłym małżonkom i do tego czasu sypialnia musi pozostać zamknięta na klucz. Zanim ostatni goście opuszczą salę weselną, państwo młodzi udają się w podróż poślubną. Dopiero po powrocie rozpakowują prezenty zgromadzone w mieszkaniu, które kupili im rodzice. To właśnie mieszkanie jest najdroższym elementem całej imprezy ślubnej.
Francja
Bez ślubu cywilnego małżeństwo we Francji jest prawnie nieważne, a ślubów konkordatowych nie ma. Urzędowe składanie przysięgi małżeńskiej odbywa się w merostwie (odpowiednik polskiego urzędu miasta i gminy). Potem osoby wierzące jadą do kościoła na złożenie przysięgi. Panna młoda obowiązkowo idzie po lewej stronie pana młodego i obrączki zakłada się na lewą rękę. Po ślubie kościelnym nie wręcza się kwiatów, gdyż zwykle wysyła się je bezpośrednio z kwiaciarni do domu Panny Młodej w sobotę rano. Nie wszyscy goście są zapraszani na obiad, więc najpierw urządzany jest uroczysty aperitif z szampanem i przekąskami, podczas którego składane są życzenia. Następnie, około godziny 20 wybrani goście zasiadają do stołów. Francuzi najbardziej lubią podczas wesela urządzać „zabawę z podwiązką”. Gra ta cieszy się szczególnym zainteresowaniem wśród męskiego grona gości weselnych. W pewnym momencie wesela zostaje ogłoszona licytacja podwiązki panny młodej. Świeżo upieczona francuska żona staje wówczas na podwyższeniu i zaczyna odsłaniać nogę, centymetr po centymetrze, w tempie dopasowanym do oferowanych przez gości sum. Ten, który „wylicytuje” moment pokazania się podwiązki, ma prawo ją zdjąć z nogi panny młodej i zabrać sobie na własność.
Hiszpania
Do kościoła panna młoda wchodzi w towarzystwie tzw „padrino”- którym jest zazwyczaj ojciec, a pan młody w towarzystwie „madrina”- najczęściej matki. Ich rola jest obecnie symboliczna. Elementem ceremonii jest wręczanie przez “los padrinos” (tzn. madrina i padrino) lub przez małe dzieci tak zwanych “Arras” – czyli 13 monet, które symbolizują wspólnotę materialną nowożeńców. „To, co moje jest teraz i twoje”. Podczas mszy świętej nie robi się zdjęć, natomiast po jej zakończeniu wszyscy gromadzą się przy ołtarzu i robią sobie zdjęcia z Parą Młodą, zaczynając od rodziców, świadków, rodziny i przyjaciół. Zazwyczaj po ceremonii zaślubin ma miejsce uroczysty bankiet, gdzie podawane są po kolei potrawy, zaczynając od przystawek, kontynuując z daniami ciepłymi a kończąc na deserze i kawałku tortu weselnego. W przeciwieństwie do polskiego wesela, po zjedzeniu kolacji nie ma już na stołach jedzenia. Po obfitym jedzeniu czas na zabawę i tańce przy popijaniu drinków. Około 3 w nocy, jeśli wesele jest wieczorne i koło 24, jeśli mowa o weselu popołudniowym, kończy się przyjęcie. Starsi goście i rodzice z rodziną idą spać a Państwo Młodzi i ich przyjaciele często jadą do klubu i kontynuują zabawę.
Szwecja
Każda Panna Młoda otrzymuje od swojej matki złotą monetę i wkłada ją do prawego buta, w którym brać będzie ślub. Jak nie trudno się domyśleć, ojciec tejże kobiety daje jej srebrną monetę, którą z kolei wkłada się do lewego buta. Cały rytuał ma przynieść młodym finansową stabilność i dostatek na nowej drodze życia. Przyszłych potomków ma symbolizować trzecia ozdoba na jednym z palców, których to ozdób ma być na nim łącznie właśnie trzy. Są to: obrączka, pierścionek zaręczynowy oraz dodatkowy pierścionek, tzw. pierścionek macierzyństwa – zapowiadający potomstwo pary młodej. Warto pamiętać, by nie przymierzać obrączek kogoś innego – grozi to tym, że jednak nigdy nie zmieni się stanu cywilnego. Nie wolno szyć sukni ślubnej dla samej siebie, gdyż wyleje się po ślubie tyle łez, ile szwów na sukni założyła. Istnieją przesądy dotyczące korony panny młodej. Jej też nie można przymierzać dla zabawy, bo grozi to staropanieństwem. Jeśli korona w dniu ślubu lśni, zwiastuje małżeńskie szczęście. Jeśli wydaje się matowa, sugeruje, że małżeństwo będzie nieszczęśliwe. Natomiast zła pogoda w dzień ślubu w przypadku korony to nic złego – gdy zbiorą się w niej deszcz lub śnieg, wróży to tylko przyszłe bogactwo. Nie jest dobrze brać ślub w poniedziałek ani w środę – najlepszymi dniami na zaślubiny są wtorek, czwartek i sobota. Źle wróży także podwójny ślub, jedno z dwóch małżeństw okaże się nieszczęśliwe. Okazuje się też, że ślub może nieść przepowiednie związaną z dziećmi. Otóż, pierwsza osoba, którą młodzi spotkają po wyjściu z kościoła/urzędu, przesądzi o płci pierwszego dziecka pary.
Rosja
Tradycja, która jest żywa do dnia dzisiejszego jest „wykupywanie panny młodej” przez pana młodego. Przed oficjalnym i prawnym połączeniem obojga, pan młody musi się wkupić w łaski swojej nowej rodziny, aby pozwolili mu „zabrać” narzeczoną. W tym też celu w domu przyszłej małżonki jej przyjaciele oraz krewni organizują dla niego swoisty „tor przeszkód” złożony z zadań wymagających umiejętności tanecznych, wokalnych, recytatorskich oraz logicznego myślenia i wiedzy powszechnej. Gdy pomyślnie zda wszystkie testy, wraz z podchwytliwymi pytaniami, wtedy musi jeszcze sięgnąć głębiej do kieszeni, aby słodyczami lub drobnymi upominkami „wykupić” narzeczoną z ich rąk, a zarazem udowodnić, że nie będzie skąpił na nią grosza. Na miejscu imprezy, młodzi witani są przez rodziców solą i chlebem, który zjadają po kawałku, gdy rodzice składają im życzenia na nową drogę. Zależnie od tego, które z dwojga zje największy kawałek chleba, będzie głową rodziny. Na weselu Pan Młody powinien pić toasty z pantofelka swojej ukochanej. Ma to przynieść szczęście w wspólnym pożyciu.
Szkocja
Młody małżonek najczęściej ubrany jest w kilt – narodowy strój szkocki. Dodatkowo wygląd pana młodego wzbogaca marynarka, która uszyta jest z wysokiej jakości materiału, co więcej zachwyca krojem oraz drobiazgowymi wykończeniami. Całość garderoby weselnej pana młodego dopełnia sporran, innymi słowy mała torebka ze skóry lub futra, noszona przy kilcie. Tradycja podpowiada również, iż nieuzbrojony pan młody nie jest godzien być uznany za mężczyznę, a już tym bardziej dopuszczony do tak szczególnej uroczystości. Każdy, kto zna kulturę i historię szkocką wie, iż w przeszłości klanowe biesiady w tym kraju nader często kończyły się poranną masakrą spitych do nieprzytomności biesiadników. Dlatego pan młody nosi przy łydce, tuż za figlarną białą skarpetą, nóż. Warto zwrócić uwagę na to, co się dzieje w przeddzień wesela. Wtedy to młoda para wydaje uroczyste przyjęcie z poczęstunkiem, wręczane są wszystkie prezenty, które trafiają wyłącznie w ręce panny młodej, jest to też czas rozpakowania ich. Ciekawy jest zwyczaj obsypywania pieprzem pana młodego na przyjęciu organizowanym przez parę, po czym zostaje wyrzucony z domu przyszłej żony. Interesujące w szkockim weselu jest to, że chociaż jest ono wystawne i zazwyczaj kosztowne, para młoda nie oczekuje od gości wypchanych funtami kopert. Tak się przyjęło, że im więcej pieniędzy gość podaruje parze młodej, tym jest to większa dla nich obraza. Dlatego przeciętna weselna koperta liczy 10 £. Gdy już przychodzi dzień zaślubin, stopy panny młodej są obmywane wodą na znak wstąpienia do nowej rodziny. Jako symbol szczęścia panna młoda otrzymuje srebrną podkowę. Z kolei kapłan, który udziela ślubu wręcza panu młodemu drewniany drobiazg jako symbol płodności. Przyszły mąż nie tylko wsuwa ukochanej obrączkę na palec, ale także przypina jej kotylion w tych samych kolorach, jakie widnieją na jego kiltu. Szkockie wesele nie może się obejść bez muzyki dudziarza oraz ludowego tańca highland dance. Tutaj skorych do zabawy rodaków muszę już na starcie ostrzec, iż każdy gość konsumuje na własny rachunek i płaci sam za siebie. To ważna dla osób nieświadomych sytuacji informacja zarazem jednak nie jedyny sposób oszczędzania. Jednym z najbardziej zjawiskowych momentów podczas przyjęcia weselnego jest moment krojenia tortu. Ten przywilej spełnia pan młody mieczem. Ten niezwykle ciekawy moment uroczystości stanowi swoisty i bardzo zabawny „test na szkockość” pana młodego. Podczas krojenia wszyscy uważnie przyglądają się co weźmie górę – porywczy i waleczny, acz niezwykle marnotrawny temperament czy tradycyjne skąpstwo nakazujące precyzyjne, cierpliwe minimalizowanie strat.
Grecja
Greckie wesele jest wielkim przyjęciem, na które zapraszane jest od 300 do 500 osób. Zaproszenia rozdawane są tydzień przed weselem, osobno od panny młodej i osobno od pana młodego. Domy rodzinne państwa młodych są odpowiednio przystrajane i cały tydzień przed weselem są otwarte dla gości przynoszących prezenty. Gość dostaje poczęstunek w postaci napoju, białego ciastka z bezą oraz migdałów w lukrze (kufeto). Przed ślubem pan młody wysyła do panny młodej wolnych młodzieńców z jej butami. Jeden z chłopców wkłada jej buty, ale ona ciągle mówi, że są za duże i wtedy chłopiec wkłada do nich pieniądze. Bycie świadkiem jest związane ze sporym wydatkiem na specjalne wianki, kieliszek oraz karafkę na wino. Płaci on również popowi oraz psalmiście. Podczas ceremonii pop zakłada młodym obrączki, a świadek musi je przełożyć 3 razy z ręki panny młodej na rękę pana młodego. To są jakby zaręczyny. Następnie na głowy młodych zakładane są specjalne wianki (ze srebra lub innego tworzywa) połączone wstążką. Teraz świadek znów musi przełożyć wianki 3 razy nad głowami państwa młodych. Całemu obrzędowi towarzyszy śpiew popa oraz psalmisty. Potem jest tak zwany taniec proroka Izajasza, w którym pop prowadzi młodych oraz świadka 3 razy dookoła stołu, na którym jest pismo święte. Są to pierwsze kroki pary jako małżeństwa. Wtedy obsypywani są przez gości ryżem (ryż to po grecku „rizi” i rzuca się nim, żeby ślub puścił korzenie czyli „rizes”)
Więcej na www.inspirowanewesele.pl